هر کسی این روزها آمد کنارم، گریه کرد         چشمش ابری شد،به حال و روزگارم گریه کرد

بس که مرغ روح من شوق سفر دارد به سر         قابض الارواح از این انتظـارم گریه کرد

سینۀ دیـوار با زخـم نهـانم خـون گریست         درب خانه شد سیاه و سوگوارم گریه کرد

آسمان تا دیـد بـا بـال شکـسـته، هـمچـنان         در هوای مرتـضایم بـی قـرارم گریه کرد

مرتضی امروز وقتی دید با هر زحمـتی         روی پاهای حسن سر می گذارم گریه کرد

مجتبی انگشت خود را روی موهایم کشید         نـاگهـان افـتـاد یـاد گـوشـوارم گـریه کرد

دخترم زینب شبی سرروی دامانم گذاشت         گفت می خواهم برایت خون ببارم، گریه کرد

کاسه آبی را که بردم سمت لبهای حـسین         دید در دستانم از بس رعشه دارم گریه کرد